U doskorašnjoj praksi crnogorskih sudova bila su prisutna različita tumačenja u pogledu momenta nastupanja zastarjelosti krivičnog gonjenja kada je oštećeni/a u krivičnom postupku maloljetno lice. Tok i prekid zastarijevanja krivičnog gonjenja uređeni su odredbom člana 125 Krivičnog zakonika Crne Gore („Sl. list RCG“, br. 70/2003, 13/2004, 47/2006 i „Sl. list CG“, br. 40/2008, 25/2010, 32/2011, 64/2011 – dr. zakon, 40/2013, 56/2013, 14/2015, 42/2015, 58/2015 – dr. zakon, 44/2017 i 49/2018)
Tok i prekid zastarijevanja krivičnog gonjenja
Član 125
(1) Zastarijevanje krivičnog gonjenja počinje od dana kad je krivično djelo učinjeno. Ukoliko posljedica krivičnog djela nastupi kasnije, zastarijevanje krivičnog gonjenja počinje od dana kada je posljedica nastupila.
(2) Zastarijevanje ne teče za vrijeme za koje se po zakonu gonjenje ne može otpočeti ili nastaviti.
(3) Zastarijevanje krivičnog gonjenja za djelo učinjeno na štetu maloljetnog lica ne teče dok to lice ne navrši osamnaest godina.
(4) Zastarijevanje se prekida svakom procesnom radnjom koja se preduzima radi otkrivanja krivičnog djela ili radi otkrivanja i gonjenja učinioca zbog učinjenog krivičnog djela.
(5) Zastarijevanje se prekida i kad učinilac u vrijeme dok teče rok zastarjelosti učini isto tako teško ili teže krivičnog djelo.
(6) Svakim prekidom zastarijevanje počinje ponovo da teče.
(7) Zastarjelost krivičnog gonjenja nastaje u svakom slučaju kad protekne dvostruko vrijeme koje se po zakonu traži za zastarjelost krivičnog gonjenja.
Ovdje ukazujemo na to da su sudovi zapravo na različit način tumačili odnos stava 3 i stava 7 gorecitiranog člana 125 Krivičnog zakonika.
Tako na primjer u presudi Višeg suda u Podgorici, Kž 1371/2015 od 26. 11. 2015. godine, taj sud staje na stanovište da se ne može govoriti o zastarjelosti krivičnog gonjenja za krivično djelo nedavanje izdržavanja kada su oštećeni još uvijek maloljetni jer zastarijevanje krivičnog gonjenja za djelo učinjeno na štetu maloljetnog lica ne teče dok to lice ne navrši 18 godina. Citiramo dio obrazloženja:
Žalbom branioca okrivljenog se u bitnom ističe da je prvostepeni sud pogrešno cijenio prigovor zastarjelosti u ovom postupku, te da je u konkretnom slučaju nastupila zastarjelost krivičnog gonjenja, pa okrivljeni nije mogao biti osuđen. Ovakvi navodi žalbe nisu osnovani. Neosnovanost ovakvih navoda ogleda se u činjenici da je prvostepeni sud u obrazloženju svoje odluke dao jasne i valjane razloge neprihvatanja ovakvih navoda branioca okrivljenog tokom prvostepenog postupka, pa je pravilno zaključio da je odredbom čl. 125 st. 3 Krivičnog zakonika CG propisano da zastarijevanje krivičnog gonjenja za djelo učinjeno na štetu maloljetnog lica, a što je slučaj u ovom predmetu, ne teče dok to lice ne navrši 18 godina. Kako su oštećena lica u ovom postupku još uvijek maloljetna, onda, a po osnovu prednje zakonske odredbe, ne može biti govora o postojanju zastare krivičnog gonjenja, a kako se neosnovano ističe navodima žalbe branioca okrivljenog.
( Presuda Višeg suda u Podgorici, Kž 1371/2015(1) od 26. 11. 2015. godine)
Međutim, isti sud, mada u drugačijem sastavu vijeća i drugom krivičnom predmetu, nešto kasnije staće na sasvim drugačije stanovište u pogledu zastarijevanja krivičnog djela kada je isto učinjeno na štetu maloljetnog lica, u presudi Kž. br. 806/17, koju u cjelosti citiramo:
…
Pristup kompletnom tekstu komentara imaju samo pretplatnici Propisinet.me.
Za pretplatu kliknite ovde.